میدان را به بدجایی کشانده‌اید؛
آیا در چنین میدانی برنده شمایید؟!
*حسین ثنایی نژاد
به گوشه و کنار اعتراضات خیابانی هم بنگرید! زنان و دخترانی با برداشتن روسری‌شان بلافاصله به یک مبارز تبدیل می‌شوند و خلقی هم از آنها حمایت می‌کنند.
پرسش: امروز ویدئویی را از دانشگاه شریف دیدم که دانشجویان پس از یک رویارویی مفصل موفق شدند وارد سلف سرویس دانشگاه شوند.
خوب دقت کنید! دانشجویان پس از اینکه توانسته‌اند وارد سالن غذاخوری شوند احساس پیروزی کرده‌اند. چرا؟! چون مانع آنها بوده‌اند که به صورت مختلط در کنار یک میز بنشینند و غذا بخورند.
به گوشه و کنار اعتراضات خیابانی هم بنگرید! زنان و دخترانی با برداشتن روسری‌شان بلافاصله به یک مبارز تبدیل می‌شوند و خلقی هم از آنها حمایت می‌کنند.
در واقع شما چنان کرده‌اید که انجام یک عمل ساده که در تمام دنیا جزو زندگی روزمره معمولی مردم است، برای شهروندان عادی مبارزه حساب می‌شود. جالب‌تر این است که ماموران هم در مواجهه با چنین صحنه‌ای چنان برخورد می‌کنند که با یک مبارز.
این وضعیت کار را برای شما دشوار و برای کسانی که می‌خواهند شما نباشید بسیار آسان کرده است. زیرا شما باید با دختران و زنانی بجنگید که هیچ اسلحه‌ای در دست‌شان نیست جز آنکه دست به شال و روسری‌شان برده و آن را از سر بردارند و در هوا تکان دهند. یا با دانشجویانی وارد بگیر و ببند شوید که می‌خواهند ناهارشان را در کنار یکدیگر صرف کنند.
تکرار هر روزه چنین صحنه‌هایی کار را هم برای ماموران سخت می‌کند و هم وجهه ناخوشایندی در چشم جهانیان و مردم می‌سازد. در آن سو فقط ناهاری صرف می شود و گیسوانی در باد رها.
آیا در چنین میدانی برنده شمایید؟!
###